PAGKILALA | TRIBUTE: BAYANG LEVITICO: Isang Pagkilala sa Mga Paring Anak-Hagonoy (Vol. 3, Issue 1, April 2014)

Ano ba ang Bayang Levitico?

     Ang Bayang Levitico: Isang Pagkilala sa mga Paring Anak-Hagonoy ay isang natatanging bahagi ng pahayagang ito na naglalayon na magbigay ng panig para sa mga paring anak-Hagonoy. Gusto nitong bigyang-pansin ang natatanging pamanang kalinangan ng Simbahan na nagmula sa bokasyon ng mga paring anak-Hagonoy na naging dahilan kung bakit tinawag ang bayan sa katawagang Bayang Levitico.

     Bawat issue magbibigay ng tuon ang bawat bahagi ukol sa buhay ng piling bilang ng mga pari. Sila ay mga totoong Catholic Hagonoeño na nabuhay, tinawag at nahubog upang sundan ang mga yapak ni Kristo sa pagiging pari para sa Simbahan. Dito lubos nating tuklasin ang ganda at biyaya ng buhay-pari sa pagbabahagi ng ating mga kababayang inordenahan sa pagkapari ni Kristo. 

Mga Paring Anak-Hagonoy 

Vol. III, Issue 1, Abril 2014

Rdo. Msgr. Fernando Garcia Gutierrez, H.P.

Sto. Niño, Hagonoy

Rdo. P. Amado Antonio Caballero, III, C.M.

Sta. Monica, Hagonoy

    Ano o anu-ano po ang nakaimpluwensya sa inyo

    upang maging pari?

Sa aking naging buhay, hindi ko makakalimutan na dito ako sa Hagonoy nagmula bilang isang bata. Isa sa mga mahahalagang bagay na itinuro sa akin ay ang pagdarasal, ang pagdedebosyon at pagsisimba. Sa aming bahay, sinusunod pa namin noon ang pagdarasal ng orasyon na kumpleto kaming pamilya sa aming tahanan tuwing alas sais ng gabi, tapos magdarasal ng rosaryo at kapag dumating ng alas otso, para naman sa mga kaluluwa sa purgatoryo.

Ang isa sa mga lumang larawan ni Msgr. Fernando Gutierrez na ginamit niya
sa mga opisyal na gawain sa seminaryo bilang Monsignor sa titulong
Prelato Onore d' Sui Santita (Honorary Prelate).

Sa pag-aaral ko naman, naging mahalagang bahagi din ng aking buhay ang pagiging mag-aaral ko sa St. Anne's Catholic School na noon ay St. Anne's Academy. Malaki ang naging gampanin ng mga guro at mga matatanda na nagbigay sa akin ng inspirasyon na mabuhay na madasalin at mabuti. Pero sa pangarap rin na makapunta ng siyudad, sa pagpupursigi ay ninais ko nang pumasok nang maaga noon sa seminaryo. Kaya nga noong ako'y high school na, nag-apply na ako sa Our Lady of Guadalupe Minor Seminary sa Makati dahil sa Archdiocese of Manila pa noon ang Bulacan. Matapos ang Guadalupe, dumeretso ako sa San Carlos Seminary kung saan natapos ko ang pilosopiya at teolohiya. Syempre di ko naman nakalimutan noon na umuwi ng Hagonoy dahil nandito ang aking pamilya at kung saan ako nagsimula. Sa panahon na naordenahan na akong pari, naitatag na ang Diyosesis ng Malolos sa ilalim ni Obispo Manuel del Rosario (1962).

Ang dokumentong nagsasaad sa pagiging Prelato Onore d' Sui Santita (Honorary Prelate)
na iginawad sa kanya ni Papa (ngayo'y santo) Juan Pablo II.

Sa panahon ni Obispo Cirilo Almario, Jr., ako ay pinag-aral sa Amerika kung saan nakakamit ako ng Master of Religous Education (1977) at Doctor of Ministry (1982) mula sa Catholic University of America. At sa kalaunan ay nakapagtatag si Obispo Almario ng seminaryo para sa Diyosesis ng Malolos, ang Immaculate Conception Major Seminary noong 1983 at ang inyong lingkod ang una niyang pinagkatiwalaan na maging formator. Sa totoo lamang di ko alam kung bakit ako ang napili noon, sa mga unang taon ng pagkakatatag ng isang seminaryo, na kung tutuusin ay mahirap ipanatili. Ngunit sa mga nagdaang taon noon, dumami ang mga nagnanais magpari. Naging biyaya para sa akin na makasama sila, sa paggabay sa kanila sa daan upang maging mga kapatid na pari. Isa pang naging gampanin ko noon ay hawakan ang Commission on Formation ng Diyosesis kaya pati ang mga laykong katekista noon ay pinaglilingkuran ko. Buhat sa mga responsibilidad na ibinigay sa akin ni Obispo Almario, nahubog rin ako upang gamitin lahat ng aking nakakaya para sa matupad ang misyon ko sa paglilingkod sa Simbahan.

Natapos ako sa seminary noong 1995 at noon ako nakapagdesisyon na lumipad patungong Amerika upang makapaglingkod rin ako doon. Sa pagdami rin kasi ng aking mga sakit, kinailangan ako noon na tumungo sa ibang bayan. Sa Diyosesis ng San Diego ako nakapaglingkod at doon naging Kura Paroko rin ako. Pagkatapos ng ilang taon sa parokya, sa retirement ko ako nakapaglingkod bilang chaplain ng mga bilanggo at isa rin itong napakasayang karanasan. Ngayon nagsisilbi pa rin ako sa ilang mga lugar sa San Diego habang nagsusulat ng mga libro at sa Asian Journal na naka-base sa National City. Ngayon dahil sa lamig ng panahon doon, napagdesisyunan ko na magbalikan mula dito hanggang doon: dito sa Pilipinas tuwing tag-lamig (Disyembre-Hunyo) at ang tag-araw naman sa Amerika (Hulyo-Nobyembre).

Sa lahat ng naganap na ito sa aking buhay, hindi ko makakalimutan lahat ng nagbigay sa akin ng inspirasyon upang makapaglingkod ako sa Panginoon bilang isang pari. Tunay nga na lahat ng biyayang ito'y mula sa Diyos at sa kanya ko inaalay ang lahat.

Ang maliit na imahen ng Mahal na Ina ng Laging Saklolo sa bahay ng Pamilya Gutierrez.
Ang imahen na ito ang naging simbolo ng debosyon ni Msgr. Gutierrez sa Mahal na Ina sa kanyang buhay.

Ano o anu-ano pong mga pampamilyang tradisyon o tradisyunal na debosyon ang nakatulong upang mas umunlad ang inyong bokasyon?

Bukod sa mga nasabi ko na kanina, isa sa mga natatanging debosyon na naging bahagi ng aking buhay: ang debosyon sa Mahal na Ina, lalo na sa kanyang titulong Ina ng Laging Saklolo. Noon kasi sa aming lumang bahay pa, mayroong isang maliit na antigong imahen ng Ina ng Laging Saklolo na lagi naming pinagdadasalan ng rosaryo tuwing gabi. Sa Mahal na Ina talaga ako kumikiling noong mga panahon na ako'y nahihirapan at hinihingi ko po lagi sa kanya ang kanyang mga panalangin. Sa pagkakadestino ko noon sa seminaryo at hanggang sa pagpunta ko sa Amerika, hindi ko nakalimutan ang pamamanata sa Mahal na Ina, at yung imaheng sinasabi ko sa iyo ay naroon sa pader ng bahay na ito ngayon. Ang maliit na imahen na iyan ay isang simbolo ng naging paggabay sa akin ng Mahal na Ina sa halos 48 taon sa pagkapari. Sa kanyang paggabay ay lagi akong nagiging matatag sa lahat ng aking ginawa sa buhay.

  Ano po ba ang naitulong ng inyong pinagmulang parokya (para sa mga lumaki sa Hagonoy) o komunidad sa Hagonoy (para sa mga sandali lang nanatili sa Hagonoy) sa pagpapalakas ng inyong pagnanais para sa paglilingkod sa pagpapari?

Sa Parokya ni Sta. Ana, lagi akong natutuwa tuwing nagpruprusisyon tuwing Mayo dahil bukod sa mismong prusisyon ay pinag-aalay kami noong mga bata pa kami. Bagamat hindi ako ganoon kadeboto kay Sta. Ana, lagi kong pinupuntahan ang mag-ina sa simbahan. Sa aking mga naging karanasan bilang isang seminarista, mahalaga para sa akin noon ang pagsuporta ng Kura Paroko, si P. Celestino (Tinoy) Rodriguez pa ang naging Kura Paroko namin. Bukod doon, sa pagsuporta ng mga parokyano, tuloy-tuloy ang naging pagsusumikap ko na makapagtapos sa seminaryo upang maging pari.

Ano pong mensahe ang nais ninyong ibigay sa mga tumatangkilik sa pahayagang ito upang mas yumabong ang bokasyong Katoliko lalo na sa pagpapari?

Mahalaga para sa akin na magkaroon at makilala ng mga Katoliko ang isang buhay ng panalangin. Ang debosyon sa mga santo, lalo na sa Mahal na Ina ay isang mahalagang bagay upang makita at maramdaman ang pagmamahal ng Panginoon sa pananalangin.

Ang pagiging buo rin ng pamilya ay isang mahalagang bagay na kailangan maging pwersa na nag-uugnay at nagpapatatag sa ating pananampalataya. Naging mahalaga sa akin noon ang laging pakikinig at paggalang sa aking mga magulang. Ito rin ang dapat nating gawin, mga katandaan at mga kabataan. Ang bokasyon ng bawat isa ay lumalakas at nagiging ganap sa pamamagitan ng pagiging buo ng pamilya.

Ano o anu-ano po ang nakaimpluwensya sa inyo upang maging pari?

Masasabi ko na malaki ang impluwensya sa akin ng aking pamilya. Sila ang nagmulat sa akin tungkol sa Diyos at pananampalataya. Sa kanila ako natutong magdasal, magsimba, maging magalang, tumulong sa kapwa, magkaroon ng takot sa Diyos, atbp.

Ang mga paaralang aking pinagmulan: St. Gabriel School sa Kalookan at St. Joseph School sa may Gagalangin. Ang mga paaralang ito ang nagpalalim ng aking pananampalataya. Sa St. Gabriel, lagi nagsisimba ang mga estudyante. Tinuruan kaming maging “active participants” sa misa. May music practice. Kinabisa ang tugunan sa misa. Mga estudyante ang gumagawa ng General Intercessions. Pinag-aalay kami tuwing pag-aalay.

Di ko rin makakalimutan ang role ng aming Kura Paroko. Lagi namin siyang kasama sa mga gawain ng paaralan. Naging guro namin siya sa religion.

Sa St. Joseph naman. Ito ay eskwelahan ng mga Daughters of Charity. Sa kanila ako namulat na ang pananampalataya ay dapat nagsisilbi sa kapwa. Maging aktibo. Ang pananampalataya ay di lang puro dasal, simbahan at rosaryo, kailangan ding tumulong

at kumalinga sa mahihirap at nangangailangan.

Ang aral na ito ay pinagtibay pa ng mga school activities tulad ng pagpapakain sa mga matatanda, gift-giving sa mahihirap, mag-aalaga at magtuturo sa mga bata ng Tondo. May mga araw din na pinahahalubilo kami sa mga mahihirap.

Kasama ng aming ina, ang St. Joseph rin ang nagpalalim ng aking debosyon sa Mahal na Ina at Bibliya. Naging kasapi ako ng Children of Mary and Bible Study.

Ano o anu-ano pong mga pampamilyang tradisyon o tradisyunal na debosyon ang nakatulong upang mas umunlad ang inyong bokasyon?

Hango sa aking karanasan, ang sama-samang pananalangin ng pamilya ang pinakamahalaga.

Sabi ng aking Nanay ay lagi daw akong magdasal. Mahigpit na kabilin-bilinan niya na huwag makakalimot tumawag sa Panginoon.

Bilin naman ng aking tita (panganay na kapatid ng Daddy. Sa San Agustin siya nakatira), laging magpasalamat sa Diyos. Magdasal bago at pagkatapos kumain. Mangumpisal bago makinabang.

Sa bahay naman, ang family rosary at magsimba ang laging kasama.

Para sa akin, ang gabay ng mga matatanda ay huwag kakaligtaan.

Ang apostolado ni P. Caballero sa Japan: ang pangangalaga sa espiritwal na buhay ng mga madre ng Daughters of Charity of St. Vincent de Paul. Larawan ni: Rowena Ingracia F. Ilustre

Ano po ba ang naitulong ng inyong pinagmulang parokya (para sa mga lumaki sa Hagonoy) o komunidad sa Hagonoy (para sa mga sandali lang nanatili sa Hagonoy) sa pagpapalakas ng inyong pagnanais para sa paglilingkod sa pagpapari?

Sa Kalookan na ako nag-aral (preparatory, kindergarten, elementary and high school). I entered the seminary right after high school.

Pero kapag bakasyon, sa bahay ng tita ko sa San Agustin ako tumutuloy ng bata ako. Doon kasama ko ang aking mga pinsan. Sa kapilya ng San Agustin kami nagsisimba. Sabado ng gabi kami madalas magsimba. Maliit pa ang kapilya noon. Sama-sama kami doon nagdarasal. Di ko rin makakalimutan ang mga prusisyon ng simbahan lalo na kung Mahal na Araw at panahon ng Mayo para kay Maria. Laging may alay sa simbahan.

Ano pong mensahe ang nais ninyong ibigay sa mga tumatangkilik sa pahayagang ito upang mas yumabong ang bokasyong Katoliko lalo na sa pagpapari?

Marahil para sa mga magulang, laging kayong naroroon para sa inyong mga anak. Maglaan kayo ng oras para sa kanila. Iwanan ninyo sila ng mga magagandang alaala; Mga ala-alang magiging gabay nila sa buhay.

Sa mga kabataan, build a healthy human relationship. Sa lahat ng gawain huwag kalimutan ang katotohanang ang Diyos ay laging naririyan at naghihintay sa atin.